Jan de Graaf (1948) studeerde in 1976 af aan de Academie voor Beeldende Kunst te Rotterdam.Hij beeldt bij voorkeur vrouwen en kinderen uit. Zijn inspiratie vindt hij in zijn directe omgeving.Jan de Graaf zegt daar zelf over: “Ik maak geen beelden waar je een boek met uitleg naast moet leggen”.Zijn figuren, ook de spelende kinderen, maken een verstilde indruk zonder suggestie van beweging.Naast de lange ‘platte’ vrouwen, veelal op hoge hakken, verwerkt Jan de Graaf ook bolle vormen in zijn figuren.Wat mij aanspreekt in zijn werk is het feit dat zijn beelden door hun humor ofwel hun ironie je een glimlach  ontlokken. Hij weet met een paar uiterst strakke lijnen, soms plooien in het brons een eigentijdse haardracht, kam of kledingstuk weer te geven. Soms beschildert hij de gladde bronzen oppervlakte. De beschildering stelt meestal een kledingstuk voor dat strak om het lijf zit; de jurk van een vrouw of het shirt van een kind. In zijn werk laat hij een geweldig gevoel voor detail zien. Een strakke lijn bij de knieholte, het kleine neusje, de gekrulde kleine voeten, een hoed en ga zo maar door. Bekijk zijn beelden goed en je zult er steeds meer in zien. Zijn recente beelden zijn volle vrouwen, groot en klein, die je toch een lichtvoetig gevoel geven. Zijn vakmanschap is de basis van zijn gehele oeuvre . Ieder beeld wordt van begin tot eind helemaal door hem zelf gemaakt. Alleen de smeltkroes wordt door de bronsgieter bediend. Zijn werk bevindt zich inmiddels in vele particuliere en bedrijfscollecties.

Zijn werk kan ook aangekocht worden met de kunstkoopregeling van het Mondriaanfonds. Voor meer informatie zie www.galeriebiancalandgraaf.nl/contact

Lydia Schröder (1961) is geboeid door contrasten. In haar werk combineert zij glas met andere materialen zoals brons, keramiek of porselein. Het glas staat nooit op zichzelf en alles draait om dynamiek. Ook haar fascinatie voor het licht is kenmerkend voor al haar objecten: de combinatie van glas, kleur en licht resulteert in voortdurend veranderende beelden en dat maakt haar werk zo intrigerend. De beelden laten zich dan ook niet vangen in een eenduidige omschrijving, omdat hun verschijningsvorm steeds verandert.

Haar fascinatie voor contrasten is vooral duidelijk te zien in haar recente objecten, waarin zij het tere glas als een soort knop van een bloem uit het robuuste brons laat groeien. Ook in haar ‘schulpen’ contrasteert zij de ruwe buitenkant van de bronzen of porseleinen schelp met een fragiele binnenvorm van glas.
De mooiste en zuiverste vormen vindt zij in de natuur, en hoewel haar dynamische beelden abstract lijken, roepen zij toch associaties op met herkenbare vormen zoals bloemen en schelpen. Het herkennen van de vormen laat zij over aan de verbeelding van anderen.

Lydia Schroder over haar werk “De mens moet zich omgeven met dingen die goed zijn voor de ziel, anders word je ziek. Deze gedachtegang is toepasbaar op al mijn werk”.

Haar werk kan aangekocht worden met de kunstkoopregeling van het Mondriaanfonds. Voor meer informatie zie www.galeriebiancalandgraaf.nl/contact